มูก, มูกะ หมายถึง ว. ใบ้, เงียบ, ไม่มีเสียง. (ส.; ป. มูค).
น. นํ้าเมือกที่ไหลออกจากจมูก เรียกว่า นํ้ามูก, นํ้าเมือกที่ไหลออกทางทวารหนักพร้อมกับอุจจาระ.
น. โรคที่มีมูกและเลือดในลําไส้ติดออกมากับอุจจาระ.
ดู โมกมัน ที่ โมก.
ดู โมกใหญ่ ที่ โมก.
ว. ใบ้, เงียบ, ไม่มีเสียง. (ป.; ส. มูก).
น. ชนชาวเขาพวกหนึ่ง ตระกูลทิเบต-พม่า อยู่ทางแถบเหนือของประเทศไทยและพม่า.
[มูด] น. นํ้าปัสสาวะ, นํ้าเบา, เยี่ยว. (ส. มูตฺร; ป. มุตฺต).